De Reis van een Eekhoorn

Buiten in de tuin zit een eekhoorn op zijn achterpoten. Ze knabbelt op een nootje. Ik geef haar een Californische naam: Betsy. Laten we aannemen dat ze geboren is in een eekhoornhol in een boom in de meest vervuilde stad van de Verenigde Staten: Fresno. Dit is de reis die ze maakte door het 21ste district naar de tuin voor mijn slaapkamerraam.
Als de zon rijst achter de bergen in het oosten. Betsy verlaat haar nest, eindelijk oud genoeg om haar ouderlijk huis te verlaten. Als de temperatuur snel stijgt naar boven de 30 graden, rent Betsy naar de rand van de stad. De wegen, die zij overstak, stelden niet veel voor. Er is niet veel te doen in Fresno. Wat Betsy niet weet is dat ze aan de noordergrens van California’s 21ste district voor het Congres leeft, althans leefde.

Als Betsy naar het zuiden trekt, passeert ze boerderij na boerderij. Dat is het leven in deze regio. Landbouw is hier de grootste productiefactor. Druiven, olijven, sinaasappels en mais; van alles wordt hier verbouwd. Maar de grootste productie is zuivel. Honderden, duizenden koeien lopen in de open vlaktes van de Central Valley. Al jaren werken iedere dag gewone Amerikanen op de velden. De dorpen zijn arm, de mensen zijn arm. Behalve de boerderij-eigenaar, die verdienen meer dan modaal. De temperatuur is gestegen; het is 33 graden.

Nu de zon op zijn hoogste punt in de hemel staat, zoekt onze eekhoornvriendin een rustplaats op. Ze is moe. Onder een olijvenboom legt zij zich neer, met uitzicht op de bergen die de Central Valley omringen. Als zij een uur later wakker wordt, zijn de bergen om de vallei verdwenen. De smog uit Los Angeles heeft de bergen in een nevel doen hullen. Haar neus tintel en haar huid heeft een zwarte zweem. De vervuiling laat zich zien.

In Delano stopt Betsy bij het huis van Cesar Chavez, niet door de war te halen met Cesar Millan (de dog whisperer) en Hugo Chavez (oud-president van Venezuela). Cesar Chavez is de held van de Valley. Hij vocht tegen de heersende rijke boeren en streed voor betere omstandigheden en hogere lonen voor landarbeiders. Later zou hij, samen met Dolores Huerta, de mede-oprichter zijn van de machtige vakbond United Farm Workers (UFW). Cesar Chavez is een held, misschien voor sommigen wel goddelijk. Hij leidde een vreedzame opstand tegen de barbaarse boerderijbazen. Hij is de Martin Luther King, de Mahatma Gandhi van de centrale vallei. Betsy houdt even haar adem in van bewondering en respect en brengt een eregroet aan de vreedzame revolutie van Chavez.

De zon zakt, Betsy komt in de vroege avond aan in Bakersfield in het zuiden van het 21ste district. Ze volgt een aantal middelbare scholieren, die rondhangen in de verlaten straten in het oosten van de stad. Zij gaan nog naar school en werken hard voor een diploma. Zij zijn speciaal hier, want maar de helft van de middelbare scholieren hier maakt zijn jaren vol en slaagt. De andere helft, die verdwijnen in de duistere stegen als de zon onder is gegaan, die zakken af naar de criminele onderwereld waar drugs en wapens de handel is, die zwerven dakloos rond onder de brandende zon in de hoop dat voorbijgangers wisselgeld voor hen overhebben. De kinderen verdwijnen achter het hek voor een vervallen huis. Vader werkt zich dagelijks in het zweet om eten op tafel te krijgen, terwijl moeder de zorg voor de kinderen op zich neemt, die van haar en die van haar kinderen. Betsy schrikt van de staat van het huis en stopt onverwachts. Aan de overkant van de straat ligt een karkas van een jonge hond. Honderden vliegen houden een laatste wake over het rottende lichaam. Het jongste slachtoffer van de armoede, de hitte en de vervallenheid van de stad. Omgevallen door honger, uitdroging en geen hoop op een betere toekomst. De tong uit haar bek is een symbool voor de ziedende droogte in dit gebied, net als haar platgewalste poot een symbool is voor de onverbeterlijke wens naar optimale mobiliteit van Californiers. Het leven is hier zwaar. Soms te zwaar.

Bakersfield is een stad met twee gezichten, in een land met twee gezichten. Terwijl de mensen lijden in het oosten, zegevieren anderen in het westen. De stank in het oosten drijft Betsy naar het westen. Daar vindt ze de prachtigste wijken, traditioneel omringt met muren. In de suburban cul de sacks lachen de mensen. Ze genieten van het weer buiten vanuit de ge-airconditioneerde autos en huizen. De mensen zijn hier succesvol en geloven in de aard van de American dream. Ze zijn het oosten vergeten, maken zich meer zorgen over wat er in het oosten van het land gebeurd, of in het midden-oosten of het verre oosten. Niemand kijkt om naar het oosten om de hoek.

Hier vindt Betsy haar rustplaats. In een net gesproeide grastuin vindt ze haar rust, terwijl ze in haar ooghoek een jongen vanuit het raam ziet die haar bestudeerd, verwonderd welke reis zij gemaakt zou hebben. Betsy voelt zich goed hier. Hier waar de zorgen verdwijnen als sneeuw in de Californische zon. Hier waar de zon altijd schijnt. Hier waar je alles kunt bereiken als je maar hard werkt. Hier net over de grens in het 23ste district.